Tuesday, 8 June 2021

Water is too important in Life for Future. A Story in Local (Dhatki) Language

 پاڻي منجھ پساھ

ھيڪي زماني ري وات ايھ، ڪہ پانچو ۽ چانپو ٻہ لنگوٽيہ سنگتي ھوئين، چانپي ۽ پانچي را کيتر پڻ ڀيڙا ھوئين تو سيڙاھي ٿيا، ڏوڪرا کيتر کيڙتا اي روٽي ڀتو لي جاتا آن ليڏاڻ ڪڍڻ ري ڏينھان ۾ تڙائي مان پاڻي ري ڏيڙڪي ۽ گهڙو ڀري آتا،چانھ ري ٽاڻي ٻنڌي تي پرائين ٻڪرين ڏوھي آتا، وقت گزرتو رھيو، اوڙ اوڙ نا نہ رسي ائين وقت گُذرتو رھيو، پانچي ري گهر واڙا ڪينڪھ سڀرا ھتا تو پانچي نا پڙھاڻ سارون ناناڻي موڪليانتي، ناناڻا ۾ پڻ اسڪول ھيڪ گائو پري ھتي جڪا پانچو پڙھڻ جاتو، لاريا چانپو کيتر، لڪڙين، کيجڙي را پن اُتارڻ کان سواٰءِ ڪوئي ڪم ڪو ڪرتو، پانچوڪُجھ پڙھيو پڇي اگتي پڙھن جتو مائتران وٽ ھتو ڪونھي ، ناناڻا منجھ ھيڪي دُڪان تي لگو پڇي شھر ۾ آئي ھيڪي ريزڪي دُڪان تي لگو، پڇي آپرا ڪجھ جيئاڙ ويچي آپرو دُڪان کوليانتي آن سٺو واپاري ٿي گيو، پرڻيو ٻاڙي ٻچي شھر ۾ رھيو، اولاد وڏو ٿيو پڙھيو ڪو ڊاڪٽر ٿيو ڪو ماستر، پانچي را آخري ڏينھن آيا پانچي ڪھيو مِنا ھيڪو وارو گان لي ھلو ھون مانجھي سيڙھائي سان کيتر ري ٻنڌي تي ٻيسي واتين ڪران، اوئي مڙھي ري ڇاڙھيان ري چانھ پيان، اوئي تڙھي ري مونھيئي تي ٻيسي زور سان ڪاھان ھئو پڇا، پر ڊاڪٽر ڪھيو ڪ ھون ھڻا ايمرجنسي ۾ اھان مين وٽ ٽائيم ڪو ايھ، ماستر ڪھيو ڪ اھين موڪلان پر دُڪان تي ماڙھو ڪوئي ڪو ايھ، ٻيلي رات پئي ڏوڪري نڪو دوا لئي نڪو روٽي نڪو پاڻي، پانچو مٿلي ڪمري ۾ سُتو، لارلا ڪُلي ھيٺلي جگھ ۾ سُتا، پانچي رو ساس الائي ڪيھ ٽاڻي نِڪري گيو،چانپي نان خبر موڙي پئي ڏک گهڻو ئي ٿيو پر ٻہ چار ڏينھن رکي گيو شھر ڪيئن جائي پُگو او چانپي نا ئي خبر ايھ، ھئو ٻيلي چانپي نا پڻ ساگي مٿلي ڪوٺي ۾ ٻيساڙيانتي، ڪو ڪيڻ گيو ڪو ڪيڻ گيو، رات را پڇا آيا ڪُلي پر چانپي نا ڪيئي ڪو ٻولايو، چانپي دل جهلي ڪھيو ڪہ مانتري ڪي پانچو آن ڪي پانچي رين واتين، پانچي را پوترا ٽي وي تي نجر، چانپي پانچي رو پڇيو تہ ٿيو ڪي تو پانچي نا ھيڪي ڪھيو ڪہ ڪورونا وائرس ٿي گيو تو ۽ سجي حقيقت ڪري سُڻائي، چانپي نا پڻ آئي سيڙن سوڙھو ٿيو، سوچيانتي ڪڏھن صبح ٿي جڪو پڇو ڀجان، لولو مليو کائي سوئي رھيو، سوھجاڪي رو اُٺيو تو جوئي انجان ڪوڪڙو ڪو لگي پئي ايھ، چانپي نا چانھ ري ٻاھاڙ لگي پر ڪوئي اِتو ويھلو اُٺي تو چانھ جُڙي، ٻيسي وڙي سوئي، پاسا وڙائي وڙائي ٿڪو نيٺ ڪجھ سوجھرو ٿيو، ايئي نا پاڻي ڍُڙڻ رو آواز آيو، ايئي سوچيو برسات آئي، پر ٻاھر نڪريو تو برسات ڪونھي پرپاڻي ري آواج آئي، ايئي سوچيو ڪہ ايئي ٽاڻي گان ۾ تڙھي مان پاڻي ڀري آوان تا تو ڏوھرو ٿي تو اي تو اِ ٿ پاڻي ڍُڙي پيو ڪوئي جوئي ئي ڪوٿو، نہ رھيو اُٺيو نيٺ مٿلي ڪمري مان چاڙھيان منجها اُترتو ھيٺو آتو آتو آواج پڻ ڏيتو آيو ڪہ ابا پاڻي ڍُڙي پيو، ڏوڪري را سوڙ کاڌل تڙھان تان اسوُر را ڏاگا ڪڏي گڏھ لي جائي وارا ڪڍتا پاڻي ھودڪي ۾ ڀيڙو ڪرتا پڇي وڙي اُٺان جان گڏھ تي پکالان ڀري گائو پنڌ ڪري گهري لي آتا، ڪڙسيو ڪرڻ سارون ھيڪ لوٽيو لي جاتا، راگي نيپي سارون گھر ۾ ٺان ڌوئي ڀيڙو ڪرتا، جھلڻ سارون ھيڪي گهڙي منجھ ٻہ جڻا ڪم ليتا، او ڪو ريھ اھڙا سوڙ کاڌوڙا، چانپو ٻيلي ھيٺو ڏاڪا اترتو گيو رڙين ڪرتو گيو، نيٺ ماستر دروازو کوليو ڪھيو ڪي ٿيو ڪاڪا اِتا ويھلا ڪي اُٺيا اھو، ڪي ٿيو، جتي ڊاڪٽر اٺيو انکين مسڙتو ٻاھر نڪريو ؛ ڪاڪا ڪي ٿيو خير تہ ايھ چانپي ڪھيو ڪہ ڏِڪرا پاڻي ڍُڙي پيو ڪوئي جوئي ڪوٿو، ڪھا پيو ڍُڙي؟؟ ماستر لوڻا ھڻتو پڇو وڙيو ڪھيانتي ڪاڪا او تان پاسي واڙي گهر ري مٿلي ڇت واڙي ٽانڪي ڀراڻي ايھ او پيو ڍُري، ڊاڪٽر مٿي تي ھٿ ھڻتي ڪھيو ڪہ ڪاڪا ڪي سجي گهر نا اُٺاڙيو ايھ، پر چانپي ري چانھ رو ٽاڻو اوئي نان آپري، پر وڙي ھيڪ سيڙھي رو ڏاڪو چڙھيوڙو پڇو وڙيو ڪھيو ڪہ ڏِڪرا اٿ رواج ڪو ايھ جي پاسي واڙي ري گهر ۾ پاڻي ڍُري پيو آن اوھين ماٺ ڪري ٻيٺا اھو ايئن ڪاھتو چاڙھي را ٽِن چار ڏاڪا چڙھيو ماستر پڇو سوئي رھيو، پانچي وڙي اُبتا پگ کڻيا آھستي آھستي درواجو کولي ٻاھر نڪريو پاسي وڙي گهر رو در کُڙڪايو، اُٿ پڻ ھيڪ ڏوڪرو نڪريو جڪي ري ڊيوٽي موٽر چالو ڪرڻ ھتي، چانپي ڪھيو ڪ ٻيلي اڀانجي ھودي ڀراڻي پري ايھ مھرباني ڪري بند ڪرو، جي ايئن ڪرسو تو پاڻي ھيڪ ڏينھن کٽسي، تڙھان ۾ تان اسين ڪيڻان ڪڍي پاڻي گچ ڪران تا اِٿ تان الاھي ڪيئن ٿيسي، ايئن پيا ڍوڙو جيئن اسين گان مين ڀدري رو نِج گيھ ، اوئي گهر ري ڏوڪري نا پڻ مس اھڙو ڏوڪر ھٿ چڙھيو، جتي گھر واڙا اٺيا چانھ چاڙھيانتي چانپي چانھ را ڪوپ چار چسڪائي پڇو روانو ٿيو، پر پانچي ري گھر واڙا ستل ئي رھيا. ڪھاڻ رو مقصد اوھين سمجھي گيا ھوسو تہ ايئي ڪھاڻي مين ڪيري وات اھم ايھ،
جي وات سمجھ مين آئي تو ڪمينٽ ڪريا پر ھيڪ دفعو پڙھڻ واڙي نان سمجھ مُشڪل آوي.

No comments:

Post a Comment